Sipco Poortinga
Tekst toevoegen
  • Home
  • Fragment
  • Bestellen
  • Blog
  • Media
  • Contact
  • Columns
  • Cartoon
  • Links
  • English

India (3)

1/26/2015

0 Comments

 
26 januari 1995



Colva is een fijne plek. M. en ik hebben een cottage gehuurd aan de achterkant van een strandtent. Het is een sober, witgeplamuurd monnikenvertrek met een alleen een bed en achterin een douche en een toilet. Onder een afdak van dakpannen staat een tafeltje waaraan ik in de relatieve koelte, en omgeven door palmbomen en uitzicht op een weidse grasvlakte, rustig aantekeningen kan maken. Hoe relaxed kan het leven zijn? We hebben een paar uitstapjes gemaakt maar genieten vooral eerst van het strand, scholen voorbij jumpende dolfijnen, en het prachtige weer voordat we de serieuze toerist gaan uithangen. Zwemmen, zonnen en lekker eten in de Sandcastle, dat lekkere gerechten van over de hele wereld serveert: Indiaas, continentaal, Italiaans, Chinees en een keur aan ovenschotels. Heerlijke frisse drankjes ook. Vooral de ijskoude lassi’s gemaakt met yoghurt en vruchten zijn een godendrank. Alles voor een spotprijs.
Het restaurant is dan ook bijzonder populair en ‘s avonds, tegen zonsondergang, met Pink Floyd op de stereo, verzameld er zich een bont gezelschap reizigers om te eten, te drinken, charas te roken, te kletsen, te schaken of backgammon te spelen. Engelsen, Schotten, Duitsers, Oostenrijkers, Australiërs, Canadezen, een Fransman, een Belgische, een toffe oude Zweed en ook een groep Nederlanders die met een ouwe toerbus het hele, klassieke stuk over land hebben afgelegd.
Het is er hippie-relaxed zonder dat het overdreven wordt. M. snorkelt veel en is helemaal in haar element. Ze raakt niet uitgekeken op al het moois dat de strandverkoopsters aanbieden wanneer je ligt te luieren aan het strand. Lungi’s, stoffen, doeken, tafelkleden, strandlakens, bloesjes, hoedjes, potjes, beschilderde eitjes, trommels  en, vooral,  prachtige sieraden.‘ ‘What do you like, madam? Do you like this? Please, help, no business today. I make you good price.’ Alle trucs worden uit de kast gehaald. Ik heb een paar dagen geleden mijn eerste lungi gekocht maar moet nog een beetje oefenen om om hem een beetje fatsoenlijk om mijn middel te knopen.

Vandaag voor het eerst een engelstalige, Indiase krant gelezen: ophef over de door westerse toeristen georganiseerde techno-parties in Goa en een bizar voorval in een dorp een paar kilometer verderop waar een een aap vanuit een palmboom een kokosnoot in de nek van een Duitse toerist had gegooid. De man heeft het niet overleefd. Lijkt een broodje aap, maar het stond er echt. Ik denk dat ik met mijn voorliefde voor fait divers de komende tijd mijn hart hier kan ophalen.       


0 Comments

India (2)

1/19/2015

0 Comments

 
dagboek, 19 januari 1995



Na een tussenstop op het vliegveld van Koeweit landden we bij het opkomen van de zon in Bombay. Het was warm maar de hitte drong maar nauwelijks tot me door zozeer was ik nog onder de indruk van de lange vliegreis en het magische gevoel om zo´n enorme afstand in relatief korte tijd te overbruggen. Sneller dan verwacht stonden we al bij onze bagage die ongeschonden was meegekomen en liepen naar een kantoor van de State Bank of India waar we een traveller cheque van honderd dollar omwisselden voor een flink pak (3100) roepies.In een oude rode bus, met een zware slome motor, op weg naar een kleiner vliegveld voor een binnenlandse vlucht deden M. en ik onze eerste indrukken op van India.

Ik zoog alles in me op. De loslopende olifanten, de donkere, kleine mannen met hun snorretjes die met ontblote bovenlijven en slechts gehuld in gerafelde, bevlekte witte lendedoeken slenterden over de hobbelige, smalle asfaltweg.. Overal fruitafval, oude kranten, van bladeren gemaakte snackschaaltjes, plastic zakjes en vlaaien poep, de mannen die hun lungi optilden om langs de weg te gaan zitten schijten om daarna in een klein stromend rioolwatertje hun achterste te reinigen. De vervuilde kinderen op blote voeten, de stalletjes met grote trossen, kleine bananen waar kaarsen en wierook walmden, de lage hutjes opgetrokken uit afval en palmbladeren waarvoor vrouwen hurkten, in kleurige sari´s, roerend in pannen op houtvuren om het ontbijt klaar te maken en natuurlijk de koeien, de heilige koeien, die zich sloom en onaantastbaar door de menigte bewogen. De volkomen chaos om me heen, het zo plotselinge, absolute verschil in cultuur, deed me mijn vermoeidheid vergeten en vrolijk en uitgelaten, stapten we uit op het vliegveld Santa Cruz in het heerlijke besef dat de reis nu echt was begonnen.

Aan de balie van een klein kantoortje van de Indiase luchtvaartmaatschappij Damania bevestigden we de vlucht voor vroeg in de middag met bestemming Goa. Daarna hingen we wat rond, aten vegetarische snacks, lazen wat in de Rough guide, tot we met een vertraging van twee uur en een andere maatschappij dan gepland, uiteindelijk vertrokken. Bij het opstijgen van het vliegtuig zag ik een smerige opeenhoping van tentjes en hutjes. Het deed me denken aan beelden van vluchtelingenkampen op de televisie en laag vliegend over Bombay kreeg ik een idee van de omvang van de krottenwijken van de metropool, besefte dat wat we in de bus van het ene naar het andere vliegveld hadden gezien nog maar kinderspel was, en haalde een beetje opgelucht adem omdat, voordat we aan onze rondreis begonnen, eerst een strandvakantie gingen houden en zo voorzichtig aan het land konden wennen.

De vlucht langs de kust van India duurde een uur. We landden op de enige landingsbaan van het miniatuurvliegveld van het plaatsje Vasco da Gama. Ik verliet als laatste passagier het vliegtuig en boven aan de trap moest ik zo wennen aan het felle licht dat het wel leek of er scheuren op mijn netvlies zaten. Zoals op een foto waar een vouw in zit. Ik deed mijn zonnebril op en stond een moment stil om de omgeving in me op te nemen: een viertal licht wuivende palmbomen pronkten op een klein, goed onderhouden gazon. Het felle groen van het gras stak prachtig af bij de grauwe kleur van de landingsbaan en het in okergeel geschilderde luchthavengebouwtje. Ik genoot, ook van M., die al die tijd met een brede glimlach naast me stond.

Daarna liepen we de trap af. Vier douanebeambten in zandkleurige uniformen zaten in de schaduw van het complex naast de ingang en voerden glimlachend een luchtig gesprek. De mannen begroetten ons vriendelijk waarna we de opgewonden drukte van de aankomsthal binnen liepen. Vanuit een ooghoek zag ik direct mijn rode rugzak voorbij komen rollen en tilde hem op mijn rug.Om een taxi te nemen, zo bleek, moest je een ticket kopen en met een betalingsbewijs in de hand waagden we ons weer in de hitte waar we werden opgewacht door tientallen chauffeurs. Na een hoop gedoe stapten we in bij een oudere, diepgebruinde chauffeur die reed in een zwarte, bolvormige taxi en nadat hij onze bagage in de achterbak had gelegd verlieten we het vliegveld voor een mooie rit langs groene rijstvelden en bossen vol palmbomen waarin her en der kolonniale landhuizen verscholen lagen.

Goa. Ik moest even denken aan de oude hippie op Kreta die me een paar dagen zijn motor.had geleend, een paar zomers geleden. ‘Mooie plek om te overwinteren’, had hij mij verteld. Daar waren we dan, Na een kilometer of 25 week de Ambassador, die nog het meest leek op een uitvergrote, verlengde kever, van de doorgaande route en sloeg rechtsaf richting de kust naar het plaatsje Colva, het blauw van de Arabische zee tegemoet.   



   
0 Comments

India

1/15/2015

0 Comments

 
Twintig jaar geleden maakte ik met mijn toenmalige vriendin een reis naar India. De trip, die uiteindelijk zeven en een halve maand duurde heeft mij blijvend beïnvloed en regelmatig denk ik nog terug aan de absurde belevenissen van M. en mij in dat krankzinnige land. Ik heb destijds veel aantekeningen gemaakt, gedichten, verhalen en brieven geschreven waar ik al die tijd vrijwel niets mee heb gedaan.  Eind vorig jaar realiseerde ik mij dat het alweer twee decennia geleden is dat we in die tijdsmachine stapten en een kijkje in de Middeleeuwen gingen nemen. De komende maanden ga ik die fantastische maanden reconstrueren en op mijn blog herbeleven.



Dagboekfragment

15 januar1 1995, 05.00 uur

 De laatste dagen in Nederland. Ik bemerk een aangename mix van opwinding en rust. Na een maandenlange voorbereiding gaan we dan eindelijk vliegen. Al  mijn gedachten zijn positief. Ik kan gewoon niet wachten tot er een nieuwe dag aanbreekt. Zes maanden naar India. Ik spreek het uit, denk het, maar kan het nauwelijks geloven. De afgelopen weken overgeadviseerd. Familie en vrienden praten alleen maar over gevaren en ziektes. We nemen dat serieus en hebben natuurlijk netjes de prikken tegen tyfus, malaria, dysentrie en weet ik veel wat voor ellende gehaald maar ik ben nergens bang voor. Ik wil avontuur, vrijheid, schoonheid. Vertekening in het vlakke beeld beeld van de werkelijkheid. Reflectie. 









0 Comments

    Archives

    March 2016
    February 2016
    January 2016
    December 2015
    November 2015
    October 2015
    September 2015
    August 2015
    July 2015
    June 2015
    May 2015
    April 2015
    March 2015
    February 2015
    January 2015
    December 2014
    November 2014
    October 2014
    September 2014
    August 2014
    July 2014
    June 2014
    May 2014
    April 2014
    March 2014
    February 2014
    January 2014
    December 2013
    November 2013
    October 2013
    September 2013
    August 2013
    July 2013
    June 2013
    May 2013
    April 2013
    March 2013
    February 2013
    January 2013
    December 2012
    November 2012
    October 2012
    September 2012
    August 2012
    July 2012
    June 2012
    May 2012
    April 2012
    March 2012
    February 2012
    January 2012
    November 2011
    October 2011
    September 2011
    August 2011
    July 2011
    May 2011
    April 2011
    March 2011
    February 2011
    January 2011
    December 2010
    November 2010
    October 2010
    September 2010
    August 2010
    July 2010
    June 2010
    May 2010
    April 2010

    Categories

    All
    Belangenverstrengeling
    Beroepsleugenaar
    Boven De Wet
    Corruptie
    Justitie
    Teeven

    RSS Feed

Powered by Create your own unique website with customizable templates.