Geld

Ik heb mijn belasting op domheid alweer betaald. Ik had die grote, oranje vis  op televisie gezien en slenterend door een winkelstraat kon ik de magische lokroep van miljoenen in de jackpot plotseling niet meer weerstaan en werd verleid door het visioen van rijkdom dat mij in een klap zou verlossen van al mijn zorgen, ongerief en de gruwelijke dwangbuis van het werkende bestaan.
CD 010079
Ik lachte toen ik het lot wegstak in de binnenzak van mijn jas. Altijd hetzelfde. Je weet maar nooit. Een dag of tien hoop op vrijheid. Ook wat waard. Tot de dag van de trekking waarop je al nauwelijks zin meer hebt om je cijfers en nummers te gaan vergelijken omdat je al weet dat je als kleine visje bent opgeslokt door dat grote, hongerige beest.
Aas, dat ben je.
Dwaas, ook trouwens. Tegen beter weten in. Maar toch. Wat zou er met je gebeuren wanneer je merkt dat het jouw verstrekte nummer correspondeert met het winnende getal? Een serotinebom die explodeert in je hersenen en duizend vlinders in je buik laat fladderen? Ik had het laatst heel even; een kleine explosie en een paar vlindertjes terwijl ik de bescheiden muntencollectie van mijn twaalf jaar geleden overleden vader inventariseerde.
Het ging om een muntje van tien cent uit 1944. Pa had een prachtig exemplaar.  Ik zocht het op in een catalogus en geloofde mijn ogen niet: waarde €5000. Een vondst!
** Slechts enkele exemplaren bekend!
Geslagen tijdens de tweede wereldoorlog in Denver door de Nederlandse regering voor sanering van het geld in Nederland na de bevrijding. Het grootste deel van de oplage werd echter omgesmolten in verband met de opgelopen zilverprijs in combinatie met een budgettair tekort van de Nederlandse Staat. **
5 fucking duizend! Voor een kleinood. Ik maan mezelf tot kalmte. Klopt dit allemaal wel? Ik pak de loep erbij. Het lijkt inderdaad te kloppen. Maar dan kijk ik verder en zie dat een soortgelijk muntje voor slechts twee euro wordt aangeboden. Een 1944 P. Ik schrik. Heb ik een muntslag Denver (1e) of Philadelphia (2e). Ik kijk. En ik kijk. Het verschil is ook met de loep nauwelijks te zien. Ik twijfel. En twijfel. Een half uur tussen hoop en vrees. D of P. D of P. Ik begin te malen. D of P. 2 of 5000?
Het was P. Natuurlijk.
Op naar de postzegelverzameling.