Excuse me mister.

Gaat het dan toch nog een keer gebeuren? Nu ook in Braziliê de mensen massaal de straat op gaan durf ik vertrouwen te hebben dat het er uiteindelijk van gaat komen: een massaal gesteunde verandering om onrecht te verminderen. Vandaag even geen cynisme. Het is mijn weertype: lekker broeierig, een beetje regen, dreigend onweer en ik heb schrijflust en voel me zeldzaam optimistisch.
Wanneer je ziet dat wereldwijd de mensen protesteren tegen de al dan niet democratisch verkozen regimes die hun bestelen, vernederen en kansloos laten voor een  eenvoudig bestaan dan mag je toch concluderen dat het zaad om werkelijk dingen te kunnen veranderen begint te ontkiemen. Specifiek voor de Brazilianen: ik voel mij met ze verbonden sinds ik elf en half jaar voor het eerst landde in Rio de Janeiro. Ik genoot van alle bekende cliches van het land, maar het was pas door de liefde dat ik de schaduwkant leerde kennen.
In 2002 was de situatie politiek vrijwel hetzelfde. Bijna onzichtbaar lijdt de bevolking onder de macht van de militaire politie die naar willekeur moordt en steelt en als een soort geautoriseerde maffia ongehinderd zijn gang kan gaan onder toeziend oog van een elite van zakenlieden en politici die alleen, maar dan ook echt alleen, bezig zijn met zelfverrrijking, Het verschil met nu is dat de prijzen enorm zijn gestegen. Vooral rijst, bonen, en bier zijn nu veel duurder dan hier terwijl het minimum salaris ongeveer 250 euro bedraagt. Het stoort me dat zelfs nu het land zo uitbundig in de belangstelling staat vanwege de Confederationscup, en het volgend jaar te houden WK voetbal,  de berichtgeving zo oppervlakkig blijft.
Het is altijd weer het manco van de media; je weet dat het nieuws selectief gebracht wordt maar pas wanneer je meer informatie tot je beschikking hebt van mensen die de bron van het nieuws zijn realiseer je je weer het gekleurde beeld dat je voorgeschoteld krijgt te gemakkelijk en te snel is verkregen. Zo lees je al jaren dat Brazilie booming is en dat  de middenklasse daarvan toch profiteert en dat het verbazing wekt dat juist dat deel van de bevolking de straat op gaat. Nergens  een woord over de wanhoop van de immense klasse daaronder die niet meer weet hoe ze met de al maar stijgende prijzen hun gezin moeten voeden.
In Brazilie valt enorm veel geld te verdienen wanneer je kunt investeren maar diegenen die daadwerkelijk het werk doen worden met een fooi naar huis gestuurd. In Nederland is het feitelijk niet veel anders. Alleen is de armoede hier relatief: we hebben verschillende behoorlijk goedkope  supermarkten en voor luxegoederen buit de bevolking,  op haar beurt,  de onderklasse in een ander werelddeel weer uit.
Maar gaat dat veranderen?  Het is onvermijdelijk dat  met een groeiend mondiaal bewustzijn op de korte of lange duur mensen steeds meer samen gaan opkomen voor zichzelf en hun omgeving. De vraag zal alleen zijn of de omwenteling geweldadig of in relatieve rust zal gaan verlopen. Ik ben voor de laatste optie maar stiekem denk ik wel eens dat de mannen en de vrouwen,  in de schone stropdasmisdaad , wat meer angst aangejaagd zou mogen worden in het besef dat zij nu nog tot inkeer kunnen komen en om morele redenen, dan wel om te zorgen voor lijfsbehoud, de problemen gaan oplossen. Einde van de elite-immuniteit.
In het geval van gebruik van geweld tijdens het volksoproer zullen straks velen, die blijkbaar ook een hoop denken te gaan verliezen, ons vertellen dat het alleen maar gaat om raddraaiers die hun kans schoon zien om iets fysieks te kunnen stelen maar geen idealen hebben. Waar protesteren die mensen eigenlijk voor? Waar is hun handvest? De vinger wijzen naar de excentriekeling die blijkbaar exemplarisch is voor de protestbeweging. Geloof het niet. De geest is uit de fles. Er zijn voldoende bekwame mensen in elk land om een nieuw, eerlijker, modern en rechtvaardiger beleid  vorm te geven alleen zullen ze eerst wel de ondemocratische steun van het morrende volk moeten krijgen om te laten zien dat het ook anders kan,  zonder dat er chaos ontstaat. Het is ook niet dat de kennis van diegenen die zich nu schuldig maken aan ongelimiteerde zelfverrrijking verloren zou moeten gaan. Het zijn immers de allerslimsten onder ons mensen, die in dit bestek van de tijd op een laffe manier misbruik maken van hun verkregen machtspositie en zelf wellicht niet eens doorhebben dat ze misdaden tegen de mensheid begaan omdat ze de minder fortuinlijken nauwelijks  hoeven te zien en leven in hun, met een kleine groep gelijken, gedeelde luxe bubbel.
Maar de bubbel, de ballon gaat eens knappen. Of loopt langzaam leeg. De hoogmoedige, superintelligentia van de financiële wereld met hun innige banden met de politiek kunnen nu nog letterlijk ontnappen naar de Maan of Mars. Geen probleem. Ik ben niet uit op bijltjesdag, maar ik ben dan wel niet heel erg slim, maar toch altijd weer een beetje slimmer dan anderen die daar anders over zouden kunnen denken.  Neem je rijkdommen maar mee en start je super- sf-poenplaneet. Laat die aarde maar aan ons. We redden het wel zonder jullie. Maar schiet op want vandaag is mijn geloof sterk. En alles wat een individu heeft verzonnen kan op de duur, daar weten jullie alles van, worden gerealiseerd.
Er valt altijd te onderhandelen. Misschien eerst een experiment om de cynici te laten zien dat een wereld zonder armoede, zonder onnodige sterfte door te behandelen ziektes,  zonder wapens, zonder vervuiling, maar met vers drinkwater en gezond betaalbaar voedsel, met adeqate behuizing,  goede scholing, dezelfde hoogst haalbare, realistische, kwalitatief hoogwaardige gezondsheidszorg voor iedereen, veel makkelijker valt te realiseren dan menigeen denkt. Ik zit te denken aan het Projekt 2040-2045. Het liefst sneller maar positieve verandering is nu eenmaal gebaat bij idealisme, weloverwogenheid, compassie en het besef dat mensen tot werkelijk alles in staat zijn. Ook, ik blijf het geloven, tot het goede.

(aanbevolen soundtrack bij herlezing: Ben Harper, Excuse me mr.)