Mart Smeets: Sportpaus. Komt allen zaligen en knielt neder voor zijn zegen. Maar goddomme ik vlucht. Maak me als een haas uit de voeten. Al jaren. Nederland 1 is laat op de avond sinds een paar weken weer melaats. Argeloos druk ik soms de tv aan om daarna verschrikt en met een kreet van afschuw de afstandsbediening weer van de bank te pakken. In paniek zap ik ergens naar toe, maakt niet uit waar. Weg.Weg. Weg. Alsof ik bang voor de besmetting. Met een koorts waarin alles prachtig is, waar alles glanst, alles goed is gedaan, waar het leven bij opa op schoot nog lieflijk is en waarbij deze legendarische goudomrande verhalen vertelt over wat hij allemaal niet heeft meegemaakt. Want weten jullie lieve kinderen wel dat grootvader zowat alles heeft heeft gezien en nagenoeg overal bij is geweest? En wanneer Smeets straks een beetje dementeert en zijn fantasie en grootheidswaanzindefinitief met hem op de loop gaan, dan vertelt hij doodleuk in zijn oude stoel dat de Olympische Spelen maar vooral de Tour eigenlijk door hem zijn uitgevonden.
Smeets: Klef als een suikerspin. Kleding: zuurstok Applausgeil. Bejaarde positivo. Geprezen zij de zomer zonder die dikke, zelfvoldane harses op tv. Ga alsjeblieft vissen. Mart Smeets met een elitair regenhoedje op achter een hengel. Droombeeld.