offers, op het altaar van de handel,
sommigen, na hun dood,
sacraal behandeld,
velen, meer nog, gelaten,
als voer voor de gier

mensen leven
mensen dood
zie de mens,
de bruut met verstand

ongebruikt, met potentie,
voor alles,
eenvoudig leven,
weggelegd, voor iedereen,
verkwanseld

Egozucht, louter de liefde voor ge(we)ld

Geen hernieuwde kans op bevrijding. Misschien maar goed ook, dacht ik, na de verloren strafschoppenserie tegen de Argentijnen. Nu, een paar dagen na de uitschakeling in de halve finale, rest een zeurderig gevoel van weer een gemiste kans dat zich laat vergelijken als een muis met een olifant wanneer je het afzet tegen een, mogelijk opnieuw, verlies in een finale. Maar toch. Wat me opvalt, net als vier jaar geleden, is dat de coach van het Nederlands elftal het onverwacht goed doet maar wanneer de prijzen verdeeld gaan worden hij steken laten vallen.
Nadat ik merkte dat Van Gaal er niet opnieuw nadrukkelijk vanuit ging dat penalties de beslissing zouden gaan brengen, schrok ik. Is hij nou zo dom, of ben ik zo slim?, dacht ik. Van Gaal, de psycholoog, wist toch ook dat zonder Krul in de goal Nederland mentaal op een 1 tegen nul achterstand zou komen te staan? Waarom startte hij eigenlijk niet met hem? En met open mond, grote ogen en omhooggetrokken wenkbrauwen zag ik dat Ron Vlaar als eerste ging trappen. Volkomen onlogisch.  Lullig voor de coach maar op zijn laatste wedstrijd wordt hij afgerekend. Op details, waar Van Gaal altijd op hamert, ging hijzelf onderuit. Ik gunde hem zijn (mijn, onze) glorie maar ook Van Gaal bezweek jammerlijk onder de druk.
Het deed me onmiddellijk denken aan vier jaar geleden. Van Marwijk wisselde tegen Spanje in de 71 minuut Kuyt voor Elia. Dat was op zich al opmerkelijk omdat Dirk, Kuyt is, en altijd blijft gaan en Elia (iemand ooit nog wat van die jongen gehoord?) daarna geen bal raakte en zo slecht inviel dat hij eigenlijk onmiddellijk op zijn beurt ook weer uit het veld gehaald had moeten worden- maar dat durfde Van Marwijk niet aan. Achteraf gelul allemaal. Daar met lege handen. En nu weer.
Wat betekent dat? We zijn te klein om te winnen blijkbaar. Net te weinig potentieel, net niet geraffineerd genoeg, net te weinig doortastend, net niet die lange adem, net te weinig zelfvertrouwen, net niet de goede keuzes, net te weinig volharding, net te weinig klasse, net te weinig lef, net iets te lullig volkslied, net te weinig saamhorigheid. Te groot voor het servet, te klein voor het tafellaken. Net iets te pijnlijke conclusie. 

      

De transformatie van het Braziliaanse voetbal is compleet. WK na WK trad na 1982 het verval in. Een ooit relaxed en technisch voetballende natie, met een nadrukkelijke liefde voor de schoonheid van het spel, is nu een gedrogeerde, doorgedraaide, matig getalenteerde vechtmachine dat zijn ziel en zaligheid heeft verkocht om met een blind fanatisme en extreme intimidatie de titel in eigen land,met een houding alsof het daar recht op heeft, op te eisen. Wat het meest beklijft: de tong van Hulk met de ogen van Kali. Bizar om te zien. Niet alleen het spel, ook dat gedweep met God en volkslied, komt me ver mijn strot uit. Ik vermoed dat die David Luiz zelfs voordat hij moet  kakken eerst op zijn knietjes gaat om te bidden, om daarna, na een stevige drol te hebben gelegd, Deus te bedanken voor de goede stoelgang.  God is een Braziliaan: de Brazilianen lijken de grap inmiddels iets te serieus te nemen. Dinsdag zal ik voor het eerst van mijn leven de Duitsers aanmoedigen  Zullen zij in staat zijn de intimidatie en bijverschijnselen in en rond de wedstrijd het hoofd te bieden?
Nederland dan. Heb ik boter op mijn hoofd en zijn wij niet van hetzelfde laken een pak? Voor ons valt nog wat te zeggen. Wij zijn de schlemielen die van de bobomaffia zelfs nog nooit een WK  hebben mogen organiseren en al drie keer een finale,  waarvan twee onterecht en in en tegen het organiserende land,  hebben verloren. Eindelijk een WK winnen is bijna een levensvervulling. Maar ten koste van alles? Mexico was al op het randje. Dat land heeft ons nog nooit een geintje geflikt en ik had het ze gegund. Is Costa Rica vanavond beter? Profiteren zij van de onderschatting? Ga lekker naar de halve finale. Maar gaan wij terecht door en treffen we daarna (hopelijk) Argentinie dan geldt oog om oog, tand om tand en is opeens alles geoorloofd. Messi moet dan wel eerst de Belgen, met in potentie het beste spelersmateriaal, verslaan. Zijn onze zuiderburen mentaal zo sterk als team dat zij de Argentijnen in de kwartfinale de baas kunnen met als eventueel gevolg de eerste  derby der lage landen op een een wereldkampioenschap en dan nog wel met een finaleplaats als inzet? Dan schieten superlatieven tekort. Toch maar proberen. Een heroisch gedicht. Een thriller. Een afrekening.  Verwijdering. Opmars voor een familievete of het begin van de eenwording van Belgie. Een boek. Een aardverschuiving. Een sprookje. Een nachtmerrie. Een film. Huiveringwekkend drama. Inzet: niets meer of minder dan het ultieme leedvermaak voor de komende generaties van de twee rivaliserende landen.
Na vanavond weten we meer...