Sipco Poortinga
Tekst toevoegen
  • Home
  • Fragment
  • Bestellen
  • Blog
  • Media
  • Contact
  • Columns
  • Cartoon
  • Links
  • English

Drenkeling

8/25/2013

0 Comments

 

Hoe vaak had ik al niet niet dood kunnen zijn? Talloze malen. Hoe vaak ik in paniek ben geweest om het leven te verspelen? Minder dan de risico's die ik heb gelopen, maar de keren dat ik in het water lag was het gevoel het sterkst dat ik mijn adem bewust, en op nogal korte termijn kon gaan verliezen. Misschien is de dood wel de volkomen vrijheid: dat zou nog nog eens een mooie laatste gedachte zijn wanneer die genadeloze, onberekenbare hufter eindelijk slaagt in zijn vervloekte pogingen om ook mij met een kruisje achter mijn gegeven naam bij te schrijven.
In het water. Zwemmend. Zo  heerlijk dat koele meer dat het lichaam omsluit - straks voor maanden weer onbereikbaar. Of wellicht weer de zee. Brazilie. Wie weet. In zee. Niet te ver. Horizontaal. De dood zwemt mee. Was ooit  mee uit varen vanaf Aratuba op het eiland Itaparica. Schipper Tattoo nam lokale duikers mee om een paar kilometer vanuit de kust op grote vissen te gaan schieten en ik ging in op zijn uitnodiging om ook eens te proberen met een harpoen onder water te jagen.
Iedereen ging van boord en met zijn wapen op jacht. Ik ook. Maar het werd me vrij snel duidelijk dat ik geen grote vis ging schieten. Ik worstelde met bril en wapen. Had zo graag iets geschoten, maar zag niets bewegen onder water. Kwam na een paar keer proberen teleurgesteld boven en zag dat de boot al een behoorlijk eind was afgedreven. Een stroming had me geleidelijk en zonder het op te merken meegenomen.  De gehele bemanning van de boot lag onder water om straks trots boven te komen met een paar werkelijk grote vissen. Ik wilde schreeuwen om hulp maar wist dat niemand me zou horen. De paniek zal ik nooit meer vergeten. Alleen in dat water. Rustige schoolslag, regelmatig ademen, rustige schoolslag, regelmatig ademenen, rustige schoolslag boerenlul, je moet het redden.
Minutenlang lag ik daarna uitgeput en met trillende benen op het dek. Tattoo en zijn mannen kwamen pas een minuut of tien later terug met hun buit terwijl ik me verbaasde over de grootte van de vissen die ze hadden geschoten,  hun uitzonderlijke uithoudingsvermogen en het feit dat ik er weer een leven had bijgekregen.



0 Comments

    Archives

    March 2016
    February 2016
    January 2016
    December 2015
    November 2015
    October 2015
    September 2015
    August 2015
    July 2015
    June 2015
    May 2015
    April 2015
    March 2015
    February 2015
    January 2015
    December 2014
    November 2014
    October 2014
    September 2014
    August 2014
    July 2014
    June 2014
    May 2014
    April 2014
    March 2014
    February 2014
    January 2014
    December 2013
    November 2013
    October 2013
    September 2013
    August 2013
    July 2013
    June 2013
    May 2013
    April 2013
    March 2013
    February 2013
    January 2013
    December 2012
    November 2012
    October 2012
    September 2012
    August 2012
    July 2012
    June 2012
    May 2012
    April 2012
    March 2012
    February 2012
    January 2012
    November 2011
    October 2011
    September 2011
    August 2011
    July 2011
    May 2011
    April 2011
    March 2011
    February 2011
    January 2011
    December 2010
    November 2010
    October 2010
    September 2010
    August 2010
    July 2010
    June 2010
    May 2010
    April 2010

    Categories

    All
    Belangenverstrengeling
    Beroepsleugenaar
    Boven De Wet
    Corruptie
    Justitie
    Teeven

    RSS Feed

Powered by Create your own unique website with customizable templates.