Politieke logica
Politieke logica is, zo leerde ik de afgelopen week, 'dat we vinden dat het moet, maar waarom weten we eigenlijk niet en er is ook geen animo om daarover na te denken.'
Dat was het beeld dat bleef hangen na een (woens)dag (8 december) op de Radboud universiteit waar resultaten werden gepresenteerd van effecten van inburgeringstoetsen in Nederland en Europa. Waar leiden ze toe? Naar integratie of uitsluiting? De waarheid ligt in het midden. Natuurlijk zal er bij iemand die precies voldoende leert om te slagen voor zo'n toets wel iets blijven hangen en de onderzoekers konden in dat verband dan ook een licht positief effect melden. Tja, licht positief. Klinkt als: laat maar zitten. Over diegenen die aan die onzin niet eens beginnen, uit principe of omdat ze het geld daarvoor niet hebben, werden weinig woorden vuil gemaakt onder het mom van ''we weten niet wie dat zijn, dus kunnen we dat ook niet onderzoeken.'
Ik heb me in mijn boek al aardig over die inburgeringsonzin opgewonden en was dan ook met kritische blik afgereisd om te horen hoe het nu staat met de resultaten van de Wet Inburgering Buitenland (WIB), in 2006 door Verdonk, God zij geprezen dat haar carriere over lijkt , maar onkruid vergaat niet niet, laten we niet te vroeg juichen misschien meldt ze zich alsnog aan bij de PVV onder het motto: if you can't beat them, join them, ja waar was ik, door Verdonk de wereld ingeslingerd in dat zwarte jaar dat ze mijn leven verziekte en met haar proletenreet het Haagese pluche zat te vervuilen: zij eeuwig vervloekt secreet, ik kan je hufterigheid en je wangedrag al aardig verdringen maar hoef je naam nog maar weer te typen of het gal speelt weer op.
Het ergste aan dat onfrisse wetje is nog wel dat het nog steeds bestaat en dat we dat ding zo langzamerhand normaal beginnen te vinden. Links en rechts hoor je er niemand meer over, de consensus, zoals dat zo mooi heet, is wel gevonden doordat natuurlijk niemand er wat op tegen heeft,omdat, zo wordt er gedacht, de WIB helpt om de vrouwenemancipatie te bevorderen en het terrorisme te bestrijden, onzin, het gaat er om dat buitenlanders bij de Nederlander hun rug op kunnen , dat discriminatie hier gluiperig is gegoten in honingzoete praatjes, het lijkt chocola maar het is bagger, politieke diarree, regels slechts een stok om mee te slaan, het stinkt en smaakt smerig en heeft maar een doel om mensen die van buiten het zalige rijtje van Zwitserland, VS, Canada, Australie, Nieuw-Zeeland en Japan komen zo hard mogelijk duidelijk te maken dat in dit land van dieven alleen mensen welkom zijn die zelf een beetje slim kunnen stelen en ons kunnen helpen om dat ook in de toekomst te kunnen blijven doen. Voor ander werk denken we niemand nodig te hebben: daar hebben we Polen voor, waar we overigens op dezelfde wijze de fout mee ingaan als de gastarbeiders in de jaren zestig en zeventig: politieke blunders waar we nu nog slecht smakende vruchten van plukken.
Ik deed ook nog pogingen om boekjes te slijten maar academici en ambtenaren hebben niet zoveel interesse voor afwijkende meningen en verhalen waarin verteld wordt dat de overheid haar burgers het leven niet zuur zou moeten maken: ze houden meer van eindeloos geleuter met moeilijke woordjes afgedrukt in rapporten met een plastic kaftje er omheen. Dat er na afloop van het seminar geen gemeenschappelijke borrel was hielp ook niet echt en met een houten bek droop ik af. Was ik voor niets gekomen? Nee, dat niet. Ieder verkocht boek is er een (dank je Ashley Terlouw) en ik was getuige van een inspirerende, met ingehouden woede, uitgesproken speech van een taalonderzoeker, Guus Extra, van de universiteit van Tilburg, die messcherp het Hollandse integratiegedachtengoed ontleedde: we hebben de mond vol van integratie door buitenlanders maar het staat in ascherp contrast met het jargon dat we voor de nieuwkomers gebruiken. Met andere woorden: het is spreekwoordelijk Hollands hypocriet en alleen maar bedoeld om zoveel mogelijk mensen buiten onze grenzen te houden.
Politieke logica is, zo leerde ik de afgelopen week, 'dat we vinden dat het moet, maar waarom weten we eigenlijk niet en er is ook geen animo om daarover na te denken.'
Dat was het beeld dat bleef hangen na een (woens)dag (8 december) op de Radboud universiteit waar resultaten werden gepresenteerd van effecten van inburgeringstoetsen in Nederland en Europa. Waar leiden ze toe? Naar integratie of uitsluiting? De waarheid ligt in het midden. Natuurlijk zal er bij iemand die precies voldoende leert om te slagen voor zo'n toets wel iets blijven hangen en de onderzoekers konden in dat verband dan ook een licht positief effect melden. Tja, licht positief. Klinkt als: laat maar zitten. Over diegenen die aan die onzin niet eens beginnen, uit principe of omdat ze het geld daarvoor niet hebben, werden weinig woorden vuil gemaakt onder het mom van ''we weten niet wie dat zijn, dus kunnen we dat ook niet onderzoeken.'
Ik heb me in mijn boek al aardig over die inburgeringsonzin opgewonden en was dan ook met kritische blik afgereisd om te horen hoe het nu staat met de resultaten van de Wet Inburgering Buitenland (WIB), in 2006 door Verdonk, God zij geprezen dat haar carriere over lijkt , maar onkruid vergaat niet niet, laten we niet te vroeg juichen misschien meldt ze zich alsnog aan bij de PVV onder het motto: if you can't beat them, join them, ja waar was ik, door Verdonk de wereld ingeslingerd in dat zwarte jaar dat ze mijn leven verziekte en met haar proletenreet het Haagese pluche zat te vervuilen: zij eeuwig vervloekt secreet, ik kan je hufterigheid en je wangedrag al aardig verdringen maar hoef je naam nog maar weer te typen of het gal speelt weer op.
Het ergste aan dat onfrisse wetje is nog wel dat het nog steeds bestaat en dat we dat ding zo langzamerhand normaal beginnen te vinden. Links en rechts hoor je er niemand meer over, de consensus, zoals dat zo mooi heet, is wel gevonden doordat natuurlijk niemand er wat op tegen heeft,omdat, zo wordt er gedacht, de WIB helpt om de vrouwenemancipatie te bevorderen en het terrorisme te bestrijden, onzin, het gaat er om dat buitenlanders bij de Nederlander hun rug op kunnen , dat discriminatie hier gluiperig is gegoten in honingzoete praatjes, het lijkt chocola maar het is bagger, politieke diarree, regels slechts een stok om mee te slaan, het stinkt en smaakt smerig en heeft maar een doel om mensen die van buiten het zalige rijtje van Zwitserland, VS, Canada, Australie, Nieuw-Zeeland en Japan komen zo hard mogelijk duidelijk te maken dat in dit land van dieven alleen mensen welkom zijn die zelf een beetje slim kunnen stelen en ons kunnen helpen om dat ook in de toekomst te kunnen blijven doen. Voor ander werk denken we niemand nodig te hebben: daar hebben we Polen voor, waar we overigens op dezelfde wijze de fout mee ingaan als de gastarbeiders in de jaren zestig en zeventig: politieke blunders waar we nu nog slecht smakende vruchten van plukken.
Ik deed ook nog pogingen om boekjes te slijten maar academici en ambtenaren hebben niet zoveel interesse voor afwijkende meningen en verhalen waarin verteld wordt dat de overheid haar burgers het leven niet zuur zou moeten maken: ze houden meer van eindeloos geleuter met moeilijke woordjes afgedrukt in rapporten met een plastic kaftje er omheen. Dat er na afloop van het seminar geen gemeenschappelijke borrel was hielp ook niet echt en met een houten bek droop ik af. Was ik voor niets gekomen? Nee, dat niet. Ieder verkocht boek is er een (dank je Ashley Terlouw) en ik was getuige van een inspirerende, met ingehouden woede, uitgesproken speech van een taalonderzoeker, Guus Extra, van de universiteit van Tilburg, die messcherp het Hollandse integratiegedachtengoed ontleedde: we hebben de mond vol van integratie door buitenlanders maar het staat in ascherp contrast met het jargon dat we voor de nieuwkomers gebruiken. Met andere woorden: het is spreekwoordelijk Hollands hypocriet en alleen maar bedoeld om zoveel mogelijk mensen buiten onze grenzen te houden.
RSS Feed
