Sipco Poortinga
Tekst toevoegen
  • Home
  • Fragment
  • Bestellen
  • Blog
  • Media
  • Contact
  • Columns
  • Cartoon
  • Links
  • English

India (9)

3/15/2015

1 Comment

 
Travelbluess


Iedereen die voor een langere periode door India reist (hoe vaak heb ik dat zinnetje niet gehoord in de afgelopen weken?) wordt op een gegeven moment een keer ziek. Ik heb het geweten. Een week lang hebben M. en ik, allebei, als zwerfhonden zo ziek, op weer een goedkope hotelkamer onze darmen er bijna uitgescheten. Bij mij was het, na een paar dagen, nog zo erg dat ik een blikje cola dronk waarvan het koolzuur twee seconden later uit mijn anus sputterde. Ja, het klopt: er loopt een direct kanaal van je mond naar je kont en het was een sensationele ervaring om dit lijfelijk te ondervinden.

Een virus of parasiet kreeg ons genadeloos te pakken in de nacht na het bezoek aan de uitzonderlijk fascinerende Menaksi tempel in Madurai. Ik vermoed dat de oorzaak de fruitsalade was die we, op de terugweg, op straat hebben gegeten. Een mooie dag ging over in een gruwelijke nacht waarin de hoge koorts en mijn onderbewustzijn in een innige, demonische dans de bizarre tempelgebruiken en godsdienstrituelen verwerkten. India neemt, hoe langer hoe meer, bezit van mijn dromenwereld en ik werd wakker, badend in het zweet, van brandende fakkels, versierde olifanten, bizarre godenbeelden en de zegeningen van de priester bij een ring van vuur voor het inner sanctum van het enorme complex.

Zes kilo afgevallen in even zoveel dagen. M. heeft, met tegenzin, een foto van me op bed genomen waarin ik ook nog verder mijn buik inhoud en waar ik er uitzie als een teringlijder in een kamertje in een sanatorium in een dicatoriaal land. Fit waren we nog lang niet maar om de geestdodende lamlendigheid van de verveling van de uren in een kleine ruimte, waar we niets anders konden doen dan lezen, muziek luisteren en samen kaarten, te doorbreken, zijn we zaterdag, spontaan en zonder te reserveren, met een general train vertrokken.

Dat was geen goed idee. Na een uur in de trein begon ik me slecht te voelen en kon van ellende mijn ogen niet meer open houden en viel misselijk van het wiegen van de wagon op de harde bank in slaap. Met een kloppende hoofdpijn werd ik wreed wakker en keek in de gezichten van de leden van een groot Indiaas gezin die mij zo onnozel zaten aan te kijken dat ik zin kreeg om ze uit te schelden. Ik hield me in, moest recht op komen zitten omdat nieuwe passagiers meer en meer aanschoven, en pijnigde het vervolg van de reis mijn hersenen met de vraag wat er nou eigenlijk zo leuk is aan reizen.    





1 Comment
Lacey F link
9/13/2021 07:12:41 am

Nice blog thanks for postting

Reply



Leave a Reply.

    Archives

    March 2016
    February 2016
    January 2016
    December 2015
    November 2015
    October 2015
    September 2015
    August 2015
    July 2015
    June 2015
    May 2015
    April 2015
    March 2015
    February 2015
    January 2015
    December 2014
    November 2014
    October 2014
    September 2014
    August 2014
    July 2014
    June 2014
    May 2014
    April 2014
    March 2014
    February 2014
    January 2014
    December 2013
    November 2013
    October 2013
    September 2013
    August 2013
    July 2013
    June 2013
    May 2013
    April 2013
    March 2013
    February 2013
    January 2013
    December 2012
    November 2012
    October 2012
    September 2012
    August 2012
    July 2012
    June 2012
    May 2012
    April 2012
    March 2012
    February 2012
    January 2012
    November 2011
    October 2011
    September 2011
    August 2011
    July 2011
    May 2011
    April 2011
    March 2011
    February 2011
    January 2011
    December 2010
    November 2010
    October 2010
    September 2010
    August 2010
    July 2010
    June 2010
    May 2010
    April 2010

    Categories

    All
    Belangenverstrengeling
    Beroepsleugenaar
    Boven De Wet
    Corruptie
    Justitie
    Teeven

    RSS Feed

Powered by Create your own unique website with customizable templates.