Het ministerie van Buitenlandse Zaken publiceerde vandaag een nieuwe brochure: Vragen en antwoorden Wet inburgering. Ik heb het eens doorgelezen en wat me het meest verbaasde is dat er met geen woord wordt gesproken over werk, wat m.i. toch de belangrijkste manier is om in te burgeren, zou dat al belangrijk zijn. Leren-werken=inburgeren.
Ik sprak vanmiddag een Thais meisje, hoogopgeleid, afgestudeerd laborante, Engels sprekend. Ze vertelde me dat ze een goede baan op haar vakgebied had af moeten wijzen omdat ze drie dagen naar school moet om onze taal onder de knie te krijgen. Alsof zij zich hier niet in het Engels zou kunnen redden. En, zo concludeerde ze, hoe bizar was het niet dat een Japanse vrouw zich niet aan al deze regels hoefde te onderwerpen. Waar was de logica?
Ik haalde mijn schouders op. Misschien waren Japanners door hun vele reizen er al meer van op de hoogte dat we hier goed zijn met tulpen, bolletjes en kaas en zo? En konden de Japanners wellicht al de drie kleuren van onze vlag benoemen. Zeker niet onbelangrijk.
Oh ja, die brochure. Gortdroge, trieste stof. Maar er valt, voor wie het zien wil, altijd wel weer wat te lachen. Op pagina 8 wordt de vraag behandeld wie er ontheven kunnen worden van de inburgeringsplicht. Drie mogelijkheden. Antwoord bij vraag twee : voldoende pogingen, niet geslaagd?:
"Indien de gemeente op grond van de door de inburgeringsplichtige aantoonbaar geleverde inspanningen (= meerdere malen het inb.examen heeft afgelegd, maar niet geslaagd) tot het oordeel komt dat het voor de inburgeringsplichtige niet mogelijk is het inburgeringsexamen te behalen, kan de gemeente deze persoon ontheffen van de inburgeringsplicht."
Slik. Fraaie argumentatie. Vind het ook wel wat voor het CBR. Zegt de rijinstructeur na afloop van het examen: 'Geeft niets hoor, mevrouw u kunt werkelijk niet autorijden maar omdat u nu al voor de vierde keer bent gezakt geven wij u voor alle gedane moeite toch u rijbewijs.'
Dit geeft het failliet aan van alles wat met inburgering te maken heeft.
RSS Feed