Maxime Verhagen

Maxime Vergane is op baantjesjacht. Ex-politici houden erg van meerdere functies tegelijk en na afloop van hun periode in Den Haag halen ze, vermomd als adviseur, de beloning op voor wat ze voor het bedrijfsleven hebben gedaan. Verhagen werkte 26 jaar in de politiek dus wordt het interessant om te zien wie hem de komende jaren gaan inzetten om verder van zijn netwerk gebruik te maken en hem exhorbitant voor een paar uurtjs werk per week te belonen.
Maxime heeft er al drie binnen. De ex-minister van Economische Zaken heeft zijn laatste politieke jaar goed gebruikt; Verhagen wordt commisaris bij de chemische campus in Sittard-Geleen (Chemelot), gaat de gemeente Limburg adviseren over de Life science & Health Campus in Maastricht en Maxim wordt  voor een halve dag in de week ingehuurd door de VDL Groep, een industrieel conglomeraat in Eindhoven.
Zijn laatste deeltijdbaan is het meest opvallend. Verhagen redde NedCar, en treedt vervolgens, slecht een paar maanden later, in dienst van VDL dat het bedrijf overnam. Ook bij de twee  andere werkgevers zijn intensieve contacten aanwijsbaar in het vorige jaar.
Merkwaardig? Eigenlijk niet. Het is  alleen eens te meer het bewijs dat de politiek vooral gebruikt wordt als instrument waarbij je de infrastructuur verwezenlijkt voor je verdere persoonlijke loopbaan. Wat zegt Verhagen eigenlijk zelf over het verwijt dat buitenstaanders hem verwijten dat dit belangenverstrengeling is?  Ik slurpte zijn worden op, dacht vooral aan zijn krokodilletranen tijdens dat befaamde CDA-congres en bedacht wat zijn bijnaam in de residentie ook al weer was. Maxime Verhagen: Prince of Darkness.
"Dat lijkt me volkomen belachelijk. Dat zou zijn als je iets doet om daar in de toekomst wat voor terug te krijgen.(..) Maar zo is het niet gegaan. Ik heb toen gehandeld op basis van wat op dat moment nodig was. Als een bedrijf dan naderhand zegt: we zouden graag willen dat je iets voor ons doet, dan heeft dat niks met belangenverstrengeling te maken."   (bron: NRC, 12 januari 2013)
De waarheid ligt in het midden. Maar wat wel heel duidelijk is dat Verhagen lak heeft aan de publieke opinie. Wie ook maar een beetje feeling heeft wat er onder de mensen leeft zou in ieder geval de schijn van het verstrengelen van belangen willen vermijden en had het aanbod afgewezen. Dit is geen tijd om politici op hun blauwe ogen te geloven. Wie politicus is geweest zou voor minstens vijf jaar niet mogen terugkeren in de private sector waar raakvlakken liggen met zijn beleid.