3 februari 1995
We huren een mooie, grote kamer in het huis van een dokter. Na alle, armoedige en kleine hotelkamertjes (en andere ellende) die we de afgelopen weken hebben gezien is het een verademing om in deze rustige, lichte ruimte te logeren. Het huis staat op een rots en heeft een veranda met uitzicht op zee. Ongeveer honderd stappen van het vertrek waar we verblijven loopt een olifantenpaadje naar beneden, naar het strand. Kan een dag prettiger beginnen dan met een duik in zee?
Na een douche wandelen we naar het slaperige dorpje waar we in een restaurant ontbijten en iedere dag vanaf het terras toekijken hoe Indiase vrouwen de was doen in het het groene algenwater van een bad van ongeveer 50 bij 50 meter, terwijl hun kinderen lachend in het hetzelfde water rondpoedelen en spelen op de trappen.Vandaag is het zo heet dat de was razendsnel droogt. Het was een fotogeniek beeld om een vrouw in haar felrode saree, breeduit, met beide armen, in de volle zon, een geel laken in in de warme bries te zien houden.
We doen het rustig aan vandaag. Beetje luieren, een hoofdstuk lezen, brieven schrijven, en achterstallige aantekeningen bijhouden in de schaduw tot de ergste hitte voorbij is, daarna een paar uurtjes naar het strand, terug om te douchen en daarna uit eten in een van de tentjes aan het strand een kwartiertje wandelen verderop. Ongeveer zoals in Goa maar met het verschil dat er hier veel medische toeristen zijn.
Van over de hele wereld komt men hier voor ayurveda. ‘Onze’ dokter, een Brahmaan die werkt vanuit deze hindoeïstische gezondsheidsleer, zegt dat hij spectaculaire resultaten boekt in de strijd tegen kanker en blijkbaar is wat hij en zijn collega’s in Varkala doen een soort cult in de medische wereld wat aantrekkingskracht heeft op mensen op zoek naar genezing. De dokter is bewogen en fanatiek en we laten het inmiddels wel uit ons hoofd om een sigaret in zijn nabijheid op te steken.
De afgelopen week Cochin bezocht en van daaruit een meerdaagse tocht gemaakt door de rivieren en meren van Kerala. Prachtig gebied, een sublieme tocht, maar ‘s avonds bleven we overnachten op een eiland en daar bleek dat we alleen konden slapen in een slaapzaal. Ik voelde me doodongelukkig, een mislukte padvinder, een machteloze gevangene, en nadat we, noodgedwongen, zonder de opwindende troost van alcohol, vroeg naar bed waren gegaan werd ik in de nacht ernstig lastig gevallen door mosquito’s en de meest verschrikkelijke nachtmerries waar mijn tekortkomingen en misantropie genadeloos aan de kaak leek te worden gesteld. Zelden tevoren in mijn leven kwam het ochtendlicht als een grotere bevrijding.
We huren een mooie, grote kamer in het huis van een dokter. Na alle, armoedige en kleine hotelkamertjes (en andere ellende) die we de afgelopen weken hebben gezien is het een verademing om in deze rustige, lichte ruimte te logeren. Het huis staat op een rots en heeft een veranda met uitzicht op zee. Ongeveer honderd stappen van het vertrek waar we verblijven loopt een olifantenpaadje naar beneden, naar het strand. Kan een dag prettiger beginnen dan met een duik in zee?
Na een douche wandelen we naar het slaperige dorpje waar we in een restaurant ontbijten en iedere dag vanaf het terras toekijken hoe Indiase vrouwen de was doen in het het groene algenwater van een bad van ongeveer 50 bij 50 meter, terwijl hun kinderen lachend in het hetzelfde water rondpoedelen en spelen op de trappen.Vandaag is het zo heet dat de was razendsnel droogt. Het was een fotogeniek beeld om een vrouw in haar felrode saree, breeduit, met beide armen, in de volle zon, een geel laken in in de warme bries te zien houden.
We doen het rustig aan vandaag. Beetje luieren, een hoofdstuk lezen, brieven schrijven, en achterstallige aantekeningen bijhouden in de schaduw tot de ergste hitte voorbij is, daarna een paar uurtjes naar het strand, terug om te douchen en daarna uit eten in een van de tentjes aan het strand een kwartiertje wandelen verderop. Ongeveer zoals in Goa maar met het verschil dat er hier veel medische toeristen zijn.
Van over de hele wereld komt men hier voor ayurveda. ‘Onze’ dokter, een Brahmaan die werkt vanuit deze hindoeïstische gezondsheidsleer, zegt dat hij spectaculaire resultaten boekt in de strijd tegen kanker en blijkbaar is wat hij en zijn collega’s in Varkala doen een soort cult in de medische wereld wat aantrekkingskracht heeft op mensen op zoek naar genezing. De dokter is bewogen en fanatiek en we laten het inmiddels wel uit ons hoofd om een sigaret in zijn nabijheid op te steken.
De afgelopen week Cochin bezocht en van daaruit een meerdaagse tocht gemaakt door de rivieren en meren van Kerala. Prachtig gebied, een sublieme tocht, maar ‘s avonds bleven we overnachten op een eiland en daar bleek dat we alleen konden slapen in een slaapzaal. Ik voelde me doodongelukkig, een mislukte padvinder, een machteloze gevangene, en nadat we, noodgedwongen, zonder de opwindende troost van alcohol, vroeg naar bed waren gegaan werd ik in de nacht ernstig lastig gevallen door mosquito’s en de meest verschrikkelijke nachtmerries waar mijn tekortkomingen en misantropie genadeloos aan de kaak leek te worden gesteld. Zelden tevoren in mijn leven kwam het ochtendlicht als een grotere bevrijding.
RSS Feed
